«کمیسیون قوانین عدلیه» در سال ۱۳۱۰ یک قانون مهم را تصویب کرد: «قانون مجازات مُقدِمین بر علیه امنیت و استقلال مملکت» (مُقْدِم یعنی اقدام‌کننده). ماده یک آن «تشکیل، اداره یا عضویت» در

ادوارد رُنه دو لابوله (حقوق‌دانِ فرانسوی، نویسنده، شاعر و فعال ضد برده‌داری در قرن نوزدهم) مترجم: پیش از روایتِ حکایتِ تمثیلیِ «دروغ و حقیقت»، چند سطر از کتابی از جک زایپس، پژوهشگر

جمله‌ی حکیمانه‌ی بالا این روزها در محافل حقوقی چندان رایج نیست، اما گویا چند دهه پیشتر زبانزد بود. این جمله ما را به «اندیشیدن همچون یک حقوق‌دان» نزدیک‌تر می‌کند. سنجشِ واژه‌ها، بخش

فرایند خواندن، برای من، شبیه فرایند «اوراق کردن» است. اعتراف می‌کنم هر نظریه‌ای را به این قصد می‌خوانم که شبیخون بزنم و اوراق کنمش. هرچه بیشتر متنی را دوست داشته باشم، دقیق‌تر